اا

چیزی که خیلی مواقع بر وجود ما حاکم است چیزی بیش تر از یک حس نیست، حسی مثل خشم، خود کم بینی و ... و اگر از این احساس رهایی یابیم بسیاری از افکار هم از بین می روند.

این که آیا میشود آن حس را عوض کرد نکته قابل بحثی است.

این احساس منفی را خودمان می فهمیم و دوست نداریم بقیه به آن ها پی ببرند چون تلویحا میدانیم خودمان را کوچک می کنیم.

شاید پنهان کردن آن یکی از شرط های رهایی از آن ها هم باشد.

اولین نکته برای این حالت غلبه بر این احساس است نه افکار!!

هنر میتواند بهترین ابزار باشد.

هنری که این احساس زهرآگین را زیبا خواهد کرد چگونه باید بوجود بیاید؟

1. مطلقا تکلف نباشد.

2. درباره موضوع زوری نباشد.

3.تکیه بر رندوم های ذهنی باشد.

4. به هیچ عنوان به کتب و... مراجعه نشود چون افکار به خدمت احساس می آیند.

5.کمی اوضاع را کنترل کرد با کار های کوچک بد نیست.

6. سعی در رفع نیاز ذهنی نباشد.( فعالیت ها به حداقل کاهش یابد)

7.باز بودن در مواجه با ماجرا و عدم تحمیل برای فهم حقیقت.

8. اعتماد به روزنه های فکری

9.به فکر اجازه ورود بده و بگذار حرف بزند ولی تو موضعت را حفظ کن!

10. مسایل برای یک بار مطرح شوند و نتیجه صادر شود!! و تصمیم قاطعانه گرفته شود!!

11.به هر حال طبیعی است و باید قبول کرد بعد از مدتی اوضاع فکری آرام تر و منطقی تر میشود.

12. قدرت پوچ کردن

13. به  هر حال واقعیت هایی هم هست ...

14. مقابله مستقیم نکن و تسلیم شو چون از تو بیش تر میگیرد.

15. راه حل فقط در مواقع سر حالی تولید و پیش از غلیان فکری به کار خواهد آمد ولی در هنگام هجوم نگران نباش که پیشروی کند...

16. سرعت داد و حکم مساله را داد و رفت.

17. حرکات غیر عادی هم بد نیست.مثلا بردن سر زیر آب- نوشیدن آب- دویدن-بازی - پارچه بزاری و داد بزنی بدون تولید حس

18.هنوز میل هایی هست که تشنه اند!!! باید تصمیم قاطع گرفت بدون تولید حس و مظلوم نمایی

19. به هیچ وجه رو به کسی نکن. سعی کن کمی اوقات تلخی بکنی که از تو عصبانی باشند.

20.تصویر های ذهنی